Shumë vetë do të pajtohen me atë se obeziteti tek fëmijët nuk është një gjë e shëndetshme, por pak e dinë se mund të kërcënojë drejtpërdrejt jetën e një fëmije. Dhe nuk e kam fjalën për pasojat afatgjata shëndetësore, të tilla si rritja e rrezikut të zhvillimit të diabetit ose sëmundjeve të zemrës më vonë në jetë.
Nuk e kam fjalën as për traumat psikologjike që do të përjetojë një fëmijë pasi të jetë ekspozuar ndaj talljeve nga mjedisi.
E kam fjalën për sëmundjen e mëlçisë dhjamore te fëmijët (NAFLD: Sëmundja e mëlçisë yndyrore jo-alkoolike), shkruan doktor Aleksandar Mitov, me titullin master në ekologjinë shëndetësore dhe ndikimin e mjedisit tek shëndeti.
Sëmundja e mëlçisë dhjamore tek fëmijët është një sëmundje shumë serioze dhe, për fat të keq, gjithnjë e më e zakonshme.
Është konstatuar se në disa vende në zhvillim ka një rritje deri në 80% të numrit të rasteve.
Një studim i madh shkencor zbuloi se 53% e fëmijëve mbipeshë në Itali e kanë këtë sëmundje, 42% në Greqi dhe deri në 77% në Kinë. Djemtë preken dy herë më shpesh se vajzat.
Sëmundja e mëlçisë yndyrore i referohet një spektri çrregullimesh që prekin mëlçinë. Karakterizohet nga një akumulim jonormal i yndyrës në qelizat e mëlçisë që mund të zhvillohet në steatohepatit, fibrozë dhe cirrozë.
Cirroza, nga ana tjetër, mund të çojë në karcinoma hepatocelulare. Fazat e hershme të sëmundjes mund të kurohen dhe mëlçia mund të kthehet në gjendjen e saj origjinale, por, për fat të keq, fazat e mëvonshme nuk mund të kurohen.
Kjo është arsyeja pse është veçanërisht e rëndësishme njohja dhe trajtimi i hershëm i sëmundjes.
Problemi qëndron tek njohja e hershme e sëmundjes. Sëmundja zakonisht është e heshtur dhe nuk prodhon simptoma lehtësisht të dallueshme.
Por ka disa gjëra të thjeshta që mund të shpallin praninë e saj. Së pari, nëse fëmija është mbipeshë, i duhen bërë analizat e thjeshta për enzimat e mëlçisë (veçanërisht ALT) në gjak.
Në fund të fundit, ÇDO fëmijë me peshë trupore të shtuar midis moshës 9 dhe 11 vjeç duhet ta bëjë këtë test apo analizë.
Së dyti, testi tjetër i thjeshtë dhe jo invaziv është një eko ekzaminim i mëlçisë, për të përcaktuar nëse ka ind dhjamor.
Së treti, mënyra e vetme për të vërtetuar me siguri praninë e sëmundjes është me një biopsi të mëlçisë.
Kështu përcaktohet se në çfarë mase ka përparuar realisht dëmtimi i mëlçisë.
Terapia: çelësi i terapisë janë ndryshimet në stilin e jetës së fëmijës.
Kjo do të thotë, para së gjithash: ndryshime në mënyrën e të ushqyerit dhe rritjen e aktivitetit fizik.
Besohet se duke ulur 10% të peshës trupore, ka një përmirësim të ndjeshëm në gjendjen e mëlçisë.
Nuk ka ilaçe ose suplemente të tjera që janë provuar të jenë efektive në sëmundjen e mëlçisë yndyrore pediatrike, megjithëse disa studime tregojnë rezultate të mira për vitaminën E.
Së fundi, vlen të kujtojmë se obeziteti tek fëmijët është një problem serioz që mund të ketë pasoja të paparashikueshme për shëndetin e fëmijës.
Ushqimi i shëndetshëm dhe aktiviteti fizik janë e vetmja kurë për këtë gjendje dhe çdo përpjekje e prindërve në këtë drejtim është e justifikuar dhe e dobishme.
Për lexim të hollësishëm të këtij teksti, shihni f.08-09 të botimit elektronik të revistës BETTY (PRILL 2022).
.svg){kind=icon}