NARCIZIZMI: MES FASADËS SË PËRSOSMËRISË DHE BRENDSHMËRISË SË BRISHTË

azhdueshme për vëmendje dhe konfirmim, duket se sjellja narciziste po bëhet gjithnjë e më shpesh temë e bisedave psikologjike. Por, narcizizmi i vërtetë nuk është vetëm mburrje apo dëshirë për vëmendje – ai është një çrregullim i rrënjosur thellë i personalitetit që e komplikon aftësinë e individit për të ndërtuar marrëdhënie të shëndetshme dhe një imazh të qëndrueshëm për veten.

ÇFARË PËRFAQËSON NARCIZIZMI
Çrregullimi i personalitetit narcizist (Narcissistic Personality Disorder – NPD) është një çrregullim klinik që bën pjesë në grupin e ashtuquajtur të çrregullimeve të klasterit B, të cilat përfshijnë modele emocionale të paqëndrueshme dhe dramatike të sjelljes. Personat me NPD tregojnë:
Ndjenjë të tepruar të rëndësisë personale
Nevojë të vazhdueshme për admirim
Fantazi për sukses, fuqi ose dashuri ideale
Mungesë të empatisë
Eksploatueshmëri në marrëdhëniet ndërpersonale
Ndjeshmëri ndaj kritikës dhe pasiguri të thellë (edhe pse nuk e pranojnë)
Terapia psikodinamike – Punon në rrënjën e problemit: turpi, pasiguria dhe përvojat e hershme.
Terapia njohëse-biheviorale (CBT) – Ndihmon klientin të njohë modelet mendore destruktive dhe të zhvillojë një pasqyrë reale për veten.
Terapia për zhvillimin e empatisë dhe marrëdhënieve – Mbështetje në ndërtimin e lidhjeve autentike dhe jo-eksploatuese.

Medikamente: Nuk ekziston ilaç për narcizizmin, por ilaçet mund të përdoren nëse janë të pranishme simptoma të tjera si ankthi, depresioni ose agresiviteti.

Mbështetje për të afërmit: Jeta me një person narcizist është emocionalisht rraskapitëse. Prandaj është e rëndësishme që edhe të afërmit të marrin mbështetje psikologjike, të mësojnë kufij dhe të njohin sjelljet manipuluese.

Përfundim
Narcizizmi nuk është arrogancë – është një identitet i shpërndarë i mbështjellë me maskën e përsosmërisë. Këta njerëz nuk janë “të këqij”, por të pasigurt dhe emocionalisht të lënduar. Megjithatë, ndryshe nga çrregullimet e tjera, aftësia e tyre për të pranuar përgjegjësinë personale është e ulët – prandaj hapi më i vështirë dhe i pari është të pranojnë se kanë nevojë për ndihmë.

Shkruan
Goran Spasovski
Psikolog